«اصفهان شهری بر هامون نهاده» در مرکز فلات ایران و بی‌شک لایق عنوان نگین انگشتری ایران است، این شهر علاوه بر این‌که به مساجد، مناره‌ها و میراث کهن شهره است، دانشمندان و ادیبان فراوانی را نیز در خود جا داده است.

  منطقه‌ اصفهان، آرامگاه مقبره یا بقعه ساختمانی است که به‌عنوان بنای یادبود بر روی گور فرد ساخته می‌شود. بر اساس باورهای اسلامی قابیل پس از قتل برادر به وسیله دو کلاغ هدایت شد تا هابیل را دفن کند و نخستین گور تاریخ زمین ایجاد شد.

تاریخچه دفن مردگان از فرهنگی به فرهنگ دیگر و از آیینی به آیینی دیگر متفاوت است، از سپردن تن مردگان به دل کوه‌ها گرفته تا دفن آن‌ها زیر خاک سرد. سنت مقبره سازی نیز دلایل خاص خود را داشت شاید یکی از آن‌ها این باشد که مقبره‌ها بناهایی یادبود می‌شوند تا نسل‌های بعد از یاد نبرند که بزرگانی زندگی می‌کرده‌اند که همچون بنای مقبره‌شان آثاری که از خود به جای گذاشته‌اند نیز پایدار است.

در اصفهان بیش از 15 مقبره وجود دارد که شاید قدیمی‌ترین آن‌ها در مجموعه تخت فولاد قرار داشته باشد. در میان هر یک از قطعه‌های تخته فولاد آرامگاه یک یا چند تن از مشاهیر نامدار قرار دارد و آن قطعه به عنوان تکیه و به نام آن فرد نامیده می‌شود که 28 مورد آن‌ها به ثبت ملی رسیده است،‌ علاوه بر مقبره‌های تخت فولاد مقبره و آرامگاهایی از مشاهیر دیگر نیز در اصفهان وجود دارد.

بنای معروف منارجنبان متعلق به قرن هشتم هجری قمری بوده و بر روی مقبره عمو عبدالله گارلادانی، از دانشمندان و عالمان دینی قرن هشتم بنا شده است.

ساختمان این مقبره پس از مرگ عمو عبدالله در سال 716 هجری قمری و در دوران حکومت ایلخانان مغول بنا شده است. بنا بر اسناد موجود در اواخر دوره صفوی دو مناره به این بنا الحاق گردیده که هر کدام از سطح زمین 17 متر ارتفاع دارند.